ខ្មែរ 
English |
ចំឡាក់នៃអ្នកចំបាប់លើជញ្ជាំងប្រាសាទបាយ័ន។ |
កីឡានិងការកំសាន្ត ត្រូវបានគេឃើញនៅគ្រប់វប្បធម៌ជុំវិញពិភពលោក។ ចំពោះប្រជាជនខ្មែរ កំណត់ត្រាដ៏អស្ចារ្យនៃកីឡានិងការកំសាន្តក្នុងសម័យអង្គរ (សតវត្សទី៩-១៤) ត្រូវបានគេឃើញនៅតាមចម្លាក់ថ្មនៅខាងថែវត្បូងនៃប្រសាទបាយ័ន។ ចម្លាក់ដោយដៃបង្ហាញឲ្យឃើញនូវកីឡាដូចជាប្រដាល់សេរី និងចម្បាប់ និងរួមជាមួយជល់មាន់ និងជ្រូកព្រៃ បង្ហាញថាការកំសាន្តមានសារសំខាន់និងជាចំណែកមួយរបស់ជីវិតសព្វថ្ងៃនិងវប្បធម៌របស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ។ បំណងនិងអត្ថន័យពិតប្រាកដចំពោះសកម្មភាពពីដើមទាំងអស់នេះមិនបានដឹងទេ។ ទោះជាយ៉ាងណា យើងដឹងថាសកម្មភាពនៃការប្រកួតប្រជែងនិងល្បែងកំសាន្តទាំងនេះមានការចំរើនទូទាំងប្រទេសកម្ពុជាយ៉ាងយូរបន្ទាប់ពីចក្រភពខ្មែរពីដើម។
ប្រវត្តិដ៏ច្របូកច្របល់របស់ខ្មែរពីសង្គ្រាមនិងរបបអាណានិគមជាច្រើនសតវត្សមកនេះបានលប់លើការផ្លាស់ប្ដូរដែលបានកើតឡើងក្នុងប្រទេសបន្ទាប់ពីការទទួលឯករាជ្យពីបារាំងក្នុងឆ្នាំ១៩៥៤។ ការផុសឡើងជាជាតិទំនើប និងមានឯករាជ្យ ត្រូវការការរៀបចំនៃរបៀបរបប វប្បធម៌ នយោបាយ និងជីវិតសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រជាជន។ កីឡាជាតំណាងក្នុងដំណើរជឿនលឿន។ ប្រទេសខ្មែរបានផ្ចុងផ្ដើមកីឡាក្នុងសាលានិងមូលដ្ឋានយោធា។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៥៦ ប្រទេសខ្មែរបានចូលរួមក្នុងកីឡាអូឡាំពិក ហើយជាជាតិមួយក្នុងចំណោម Southeast Asian Peninsular Games (SEAP)ក្នុងឆ្នាំ១៩៥៩។ កីឡាជាតិដ៏ល្បីៗពីរគឺកីឡាបាល់ទាត់និងប្រដាល់សេរី។ កីឡាផ្សេងៗទៀតដូចជាតិន្នីស បាល់ទះ និងកីឡាវាយសី ក៏មានប្រជាប្រិយភាពដែរ។ ប្រទេសខ្មែរបានលុកលុយក្នុងពិភពកីឡាក្នុងរយះពេលខ្លីណាស់។ សង្គ្រាមយួននិងអាមេរិកាំងដែលមានភាពសន្ធោសន្ធៅ រួមទាំងបញ្ហាផ្ទៃក្នុង បានធ្វើឲ្យប្រទេសខ្មែរមានការមិនថិតថេរ។ ការចូលរួមក្នុងកីឡាអូឡាំពិក បានបញ្ឈប់ក្នុងចុងឆ្នាំ១៨៦០ ហើយមិនបានចូលរួមលេងក្នុង SEAP រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៩៥។
នៅពេលដែលខ្មែរក្រហមមានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្លានៅកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ ហើយបន្ទាប់មកបានរំដួលរបបលុន នុល ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ កីឡាករបានភៀសខ្លួនដោយការខ្លាចអស់ជីវិត ឬក៏ត្រូវបានគេសម្លាប់ក្នុងរបបដ៏ព្រៃផ្សៃ។ ដូចជា គ្រូបង្រៀន សិល្បករ ទាហាន និងបុគ្គលិករបស់រដ្ឋាភិបាលដែរ កីឡាករក៏ត្រូវបានគេរាប់ថាជាអ្នកមានចំណេះ ហើយត្រូវបានអាណានិគមនិយមរបស់ជនជាតិភាគខាងលិចធ្វើឲ្យពុករលួយយោងទៅតាមការដឹកនាំខ្មែរក្រហម។ មានកីឡាករតិចណាស់ដែលបានរួចពីសម័យដ៏ខ្មៅងងឹតនិងគួរឲ្យខ្លាចនេះ។
ការចូលរួមក្នុងកីឡានិងសកម្មភាពកំសាន្តបានបន្តមកដល់ខ្មែរនៅឡងប៊ិច ដោយបង្កើតជាចំណងទាក់ទង និងបង្ហាញពីលេខរៀងរបស់ប្រទេសខ្លួនក្នុងពិភពកីឡា។ នៅពេលដែលជនភៀសខ្លួនមកដល់ឡងប៊ិចថែមទៀតក្នុងឆ្នាំ១៩៨០ ឯកជននិងសមាគមរបស់សហគមន៍បានយល់ដឹងអំពីផលប្រយោជន៍នៃការរស់នៅដែលមានសុខភាពល្អ និងមានទំនាក់ទំនងរវៀងគ្នានិងគ្នា តាមសកម្មភាពដែលធ្លាប់ស្គាល់និងសកម្មភាពថ្មីសំរាប់យុវជននិងអ្នកពេញវ័យក្នុងរបៀបសម្រួលភាពរស់នៅ។ ទោះបីជាក្រុមកីឡានិងកិច្ចការកំសាន្តត្រូវបានបង្កើតឡើងសំរាប់ទាក់ទាញខ្មែរនិងបន្ថែមអារម្មណ៍ឲ្យមានជាកម្មសិទ្ធិក៏ដោយ យូរៗទៅវាក្លាយជារបៀបដែលប្រជាជនខ្មែរចូលលាយឡំក្នុងក្រុមផ្សេងៗទៀត និងឆ្លើយឆ្លងអំពីប្រវត្តិវប្បធម៌ខ្លួន។ |
អត្ថបទបន្ថែមក្នុងវគ្គនេះ ៖
|
|
