ខ្មែរ 
English
 |
សិល្បនិងវប្បធម៌សំដែងគឺជាភាគរួមក្នុងពិធីឧបកិច្ចនិងជីវិតរស់នៅសព្វថ្ងៃរបស់ខ្មែរ។ ទ្រង់ទ្រាយសិល្បជាច្រើនមានអត្ថន័យដ៏ពិសិដ្ឋយ៉ាងជ្រៅដែលទាក់ទងនឹងប្រវត្តិសាស្ត្របុរាណខ្មែរ។ | ||||||
|
សិល្បខ្មែរនិងវប្បធម៌សំដែង មានរួមបញ្ចូលទាំងរបាំច្រើនប្រភេទ ភ្លេង ល្ខោន អក្សរសាស្ដ្រ គំនូរ ចម្លាក់ គ្រឿងប្រាក់ និងគ្រឿងតម្បាញ។ មុនឆ្នាំ១៩៧៥ វិធីសាស្ត្រ និងវិធីសិល្បមិនបានកត់ត្រាទុកទេ ប៉ុន្តែបានបន្តពីគ្រូទៅសិស្សដោយមាត់ផ្ទាល់។ សិស្សបានចាប់ផ្ដើមរៀនតាំងពីក្មេងហើយចំណាយពេលច្រើនឆ្នាំរៀនយ៉ាងម៉ត់ចត់នូវរបៀបសិល្បវិធីយ៉ាងឥតខ្ចោះ។ ក្នុងកំឡុងសម័យខ្មែរក្រហម (១៩៧៥-១៩៧៩) គេបានប៉ាន់ស្មានថា ជិត៩០%នៃសិល្បករខ្មែរផ្នែកដន្ត្រី របាំ និងសិល្បនានា ត្រូវបានគេសម្លាប់ បីដូចជាបំផ្លាញចំណេះវប្បធម៌ដ៏មានតម្លៃស្ទើរតែទាំងអស់។ របៀបប្រចាំតំបន់និងវិធីខុសប្លែកគ្នាខ្លះៗ ត្រូវបានបាត់បង់ជាលទ្ធផល។ ឡងប៊ិចមានក្រុមរបាំ និងក្រុមភ្លេងបុរាណខ្លះដែលបានឧបត្ថម្ភជាច្រើនឆ្នាំដោយសមាគមន៍ខ្មែរនានាដូចជា សមាគមខ្មែរប្រចាំទ្វីបអាមេរិក សមាគមវប្បធម៌និងសិល្បខ្មែរ វិជ្ជាស្ថានសិល្បខ្មែរ និង សហគមន៍ខ្មែរ ។ សមាគមទាំងនេះនិង សមាគមនិស្សិតខ្មែរ ប្រចាំសកលវិទ្យាល័យឡងប៊ិចបង្កើតកម្មវិធីបង្ហាញវប្បធម៌ខ្មែរនិងការប្រឡងបវរកញ្ញាដោយសម្ដែងរបាំ តន្ត្រី ល្ខោន និងសំលៀកបំពាក់ មិនចំពោះតែសហគមន៍ប៉ុណ្ណោះទេ គឺថែមទាំងសម្ដែងជូនជាតិសាស្ត្រ ដទៃទៀតផងដែរ។
ឡងប៊ិចជាទីលំនៅរបស់ជាងធ្វើគ្រឿងអលង្ការ ជាងដេរ អ្នករៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងហាងលក់របស់អនុស្សាវរីយ ដែលបានបង្កើតរបស់របរដែលមានក្បាច់រចនាទាំងនោះ ។ ហាងទាំងនេះមានពាសពេញឡងប៊ិច ប៉ុន្តែភាគច្រើននៅតាមផ្លូវអាណាហែមចំកណ្ដាលបេះដូងរបស់ ទីក្រុងខ្មែរ។
ផ្នែកនៃទំព័រនេះ ព័ត៌មានអំពីអក្សរសាស្ដ្រ ល្ខោន និងសិល្បផ្សេងៗទៀត នឹងបន្ថែមនៅពេលក្រោយទៀត។យើងខ្ញុំអញ្ជើញអ្នកទាំងអស់គ្នាដែលចង់បរិច្ចាគឯកសារ សៀវភៅ វីដេអូ ឬរូបថតមកដល់ប័ណ្ណសារ ឬបណ្ដាញទំព័រខែមឆែភនៅសង្គមប្រវត្តិសាស្ត្រទីក្រុងឡងប៊ិច តាមទូរស័ព្ទ ៥៦២-៤២៤-២២២០ ឬសារអេឡិចត្រូនិក
|
|||||||
